ROSALÍA MERA: FUNDACIÓN PAIDEIA

 Rosalía Mera Goyenechea nace na Coruña o 28 de xaneiro de 1944 e falece o 15 de agosto de 2013. Rosalía, filla dunha familia humilde do barrio de Monte Alto, tivo que deixar os estudos aos 11 anos para facerse costureira e chegaría a ser unha empresaria que ocupou o posto 66 entre as mulleres máis poderosas do mundo.

En 1986 crea a Fundación Paideia Galiza, dedicada a favorecer a integración social das persoas con discapacidade, promover oportunidades de emprego para xoves e potenciar o emprendemento empresarial e cultural. En aqueles anos Rosalía tamén estudiou Maxisterio e investiu en numerosas causas sociais.

Actualmente a presidenta do padroado é Sandra Ortega Mera.

Ademais utilizou o seu patrimonio persoal para financiar a investigación das chamadas Enfermidades Raras, investindo en investigación de biomedicina molecular en Noscira, unha filial de Zeltia. Grazas a estes investimentos saíron á luz investigación sobre a enfermidade do Alzheimer entre outras e medicamentos novidosos en torno a este tipo de enfermidades.

TERESA HERRERA: HOSPITAL DE LA CARIDAD.

 Teresa Margarita Herrera y Pedrosa, nada na rúa da Cordonería, o 10 de novembro de 1712 e finada o 22 de outubro de 1791, foi a fundadora do primeiro Hospital da Caridade da cidade.

Entregada aos seres marxinados, dende moi nena acollía e coidaba na súa casa a mulleres enfermas e sen recursos, convertendo o seu lar nun pequeno hospital, así era chamado polos conveciños: “o hospitaliño de Deus”.

Estaba destinado principalmente a maternidade e orfanato.

En xullo de 1791 colocouse a primeira pedra do futuro hospital, nun acto ao que asistiu Teresa Herrera que nesa altura contaba 80 anos. O hospital inaugurouse tres anos despois e foi derrubado en 1960.

  

Estaba situado na Rúa do Hospital e os seus terreos están ocupados actualmente polo instituto de Zalaeta.

Ubicación do antigo Hospital de Caridad

Instituto  Zalaeta (IES Ramón Menéndez Pidal)

No ano 1876, o Concello da Coruña acorda dar o nome de Teresa Herrera á rúa Campo Carballo, que actualmente comeza na rúa Ferrol e a Praza de Lugo e acaba na Praza de Pontevedra.

Na Coruña leva o seu nome:

-O Hospital Materno Infantil;

-A rúa Teresa Herrera;

-O Trofeo Teresa Herera de fútbol dende 1946;

-A Bandeira Teresa Herrera de remo dende 1986;

-O Trofeo Teresa Herrera de pádel dende 2007;

-O rally de automóbiles de época Teresa Herrera.

30 DE XANEIRO: DÍA DA PAZ. CORUÑESAS SOLIDARIAS

 Para a conmemoración do Día da Paz realizamos varias actividades no centro. Entre elas a carreira solidaria a favor de Save The Children. Dende o Equipo de Igualdade, e relacionado co carácter solidario da carreira e co proxecto de centro deste curso #explorACoruña, propoñemos dar visibilidade a varias mulleres coruñesas que realizaron obras benéficas en favor dos máis desfavorecidos. 

Consideramos importante destacar o papel filantrópica destas mulleres ao mesmo tempo que descubrimos a historia de algúns edificios, organizacións, asociacións, etc da cidade. 

As mulleres que daremos a coñecer nas seguintes entradas son: 

- Teresa Herrera, 

- Juana de Vega, 

- Modesta Goicouría, 

- Ángela Labaca, 

- Adelaida Muro, 

- Ángela Blanco Pérez, 

- María Barbeito, 

- Carmen Rodríguez-Losada Trulock,

- Rosalía Mera, 

- Isabel Zendal e a expedición Balmis. 

PASAPALABRA DAS ARTES GALEGAS

Para seguir investigando sobre as mulleres artistas propostas para traballar o 8M, Día Internacional da Muller, e o 1 de abril, Día das Artes Galegas, propoñémosvos a actividade PASAPALABRA DAS ARTES GALEGAS.

Serás capaz de descubrir que artista galega se agocha tras cada unha das pistas?

No seguinte vídeo recóllense todas. Colle lapis e papel e trata de completar o rosco. 

11 F: CIENTÍFICA MISTERIOSA DA CUARTA SEMANA

Descubrimos as pistas sobre a científica misteriosa da cuarta semana. 

11 F: WANGARI MAATHAI

 

A nosa terceira científica misteriosa era Wangari Muta Maathai, coñecida como a Muller árbore, bióloga, política e ecoloxista kenyana nacida o 1 de abril de 1940 en Nyeri en que faleceu o 25 de setembro de 2011 en Nairobi.

Traballou para unir a ecoloxía e o desenvolvemento sostible coa democracia. Ademais da súa labor de conservación, Maathai promoveu o empoderamento da muller e foi unha defensora dos dereitos humanos das mulleres.

Cando Wangari naceu as mulleres da etnia kikuyo dedicábanse ao traballo no campo dende pequenas pero ela destacou nos seus estudos e obtivo unha bolsa para estudar en Estados Unidos. Alí licenciouse en Bioloxía. Tamén estudiou nas universidades de Giessen e Munich en Alemaña. En 1970 regresa a Kenya e alí obten o doutoramento en Anatomía Veterinaria na Universidade de Nairobi, converténdose la primeira muller en conseguir dito título en África. En 1975 é xefa do departamento de Anatomía Veterinaria e profesora asociada na Universidade de Nairobi.

En 1977, preocupada pola deforestación de Kenya, crea o Green Belt Movement (Movemento Cinturón Verde) baseándose na súa idea de que o ecoloxismo era unha opción axeitada para lograr un desenvolvemento sustentable. En 1986 fundou a Red Panafricana del Cinturón Verde co obxectivo de educar a líderes de diferentes países en materia de conservación e mellora do medio ambiente e poder replicar a súa iniciativa en países como Tanzania, Etiopía e Zimbabwe.

 

O seu proxecto contou especialmente co voluntariado das mulleres que chegaron a plantar 47 millóns de árbores polo que o movemento non só defendía a biodiversidade senón tamén a conservación dos solos, a igualdade de xénero e os dereitos das poboacións rurais contra as actividades mineiras e industriais.

Wangari Maathai enfrontándose á seguridade Karura-Forest

En 2002 foi elixida membro do Parlamento de Kenya no que exerceu como axudante do ministro de Medio Ambiente e Recursos Naturais durante o goberno do presidente Mwai Kibaki entre xaneiro de 2003 e novembro de 2006.

 

O 4 de outubro de 2004 recibiu o Premio Nobel da Paz “pola súa contribución ao desenvolvemento sostible, á democracia e á paz” converténdose na primeira muller africana en obter dito premio. 

Se queres saber máis sobre esta gran muller podes consultar os seguintes libros: 

 

 

E tamén ver os seguintes videos: 

11 F: JOSEFINA CASTELLVÍ

A científica misteriosa desta semana era Josefina Castellví Piulachs, oceanógrafa, bióloga e escritora española nacida en Barcelona o 1 de xullo de 1935. Estudiou no Instituto Montserrat e, aínda que empezara estudios de medicina, licenciouse en 1957 en Bioloxía na Universidade de Barcelona. En 1960 especializouse en oceanografía na universidade internacional de La Sorbona de París, Francia, e obtivo o seu doutoramento en ciencias biolóxicas pola Universidade de Barcelona en 1969.

Dende 1960 traballou no Instituto de Ciencias del Mar do Consello Superior de Investigacións Científicas, organismo do que chegou a ser directora en 1994 e 1995, primeiro facendo experimentos no laboratorio xa que naquel momento España non dispoñía de buques oceanográficos. O primeiro buque chegaría no 1971 polo que a partir de aí Josefina Castellví puido facer o seu traballo dende o mar.

En 1984 converteuse na primeira muller de España en participar nunha expedición internacional na Antártida.

Agustí Julià, Joan Rovira, Pepita Castellví y Antoni Soler, los cuatro científicos españoles pioneros en la Antártida.

En 1987 interveu na instalación da Base Antártica Española Juan Carlos I na Illa Livingston da que tamén foi directora entre os anos 1989 e 1993, o cal permitiu que España entrara a formar parte por primeira vez como membro do Tratado Antártico (1988). Nesta base Josefina vivía xunto con outras 11 persoas durante catro meses ao ano.

En 1995 regresou a Barcelona onde compaxinou a súa labor científica e investigadora con conferencias para divulgala e a escritura de libros entre os que destaca o titulado “Yo he vivido en la Antártida” publicado en 1996.

Entre outros recoñecementos e premios que se lle concederon destaca a Medalla de Ouro da Cidade de Barcelona que recibiu en 1994 e  a Cruz de San Jorge, unha distinción anual que outorga a Generalitat de Cataluña, que recibiu no ano 2003.

Actualmente España conta cunha segunda base na Antártida, a Base Gabriel de Castilla, fundada en 1989 na Illa Decepción. Dende 1991 conta ademais co Buque Oceanográfico de Investigación Hespéria, BIO Hespéria, que é o encargado apoiar ás dúas bases, ademais das súas labores como Buque de Investigación oceanográfica.

 Aquí deixamos algúns enlaces de interese para que sigas investigando sobre Josefina Castellví e as investigacións na Antártida:

Vídeo sobre Josefina Castellví publicado na web https://oceanicas.ieo.es

 

Trailer dp documental Josefina Castellví, los recuerdos del hielo, no que tamén poderemos ver a Antoni Ballester, científico do programa de investigación na Antártida co que traballou Josefina Castellví e que tamén contribuíu á instalación da Base Juan Carlos I na Antártida.

Coñece a Base Juan Carlos I

Coñece a Base Gabriel de Castilla (segunda base española en la Antártida) na Illa Decepción:

Buque de Investigación Oceanográfica Hespérides: